lunes, 30 de noviembre de 2009

Galimatías enigmático (tercera parte)


Con lápices de colores
trazo las líneas
de una imagen
de déjà vu
que pinto en tus paredes
o techos de tela
de altares sagrados.

Y no hay blanco al que apuntar
cuando el disparo
anunciado por el trueno
ni lugar al que arribar
por una senda
sobre el abismo.

4 comentarios:

secretpath dijo...

apunta más lejos...
al cielo

Xocas dijo...

Xa mirarás de ter coidadiño por esas alturas. É egoísta: quén sabe se atoparás o secreto segredo.

Vai unha aperta de invernía. Tiña que vir.

xenevra dijo...

Brrrrrrrumm

é o sonido que pide ao finalizar ;)

Sonia dijo...

Lo que sube, siempre baja...